Vlak voor ik mijn laatste drie optredens van de Adrenaline tournee zal spelen – Laren, Tiel en Amsterdam – vlieg ik voor een vijftal dagen, op uitnodiging van de gitaarschool van Peter van Elswijk naar het zuiden van Frankrijk (landing in Marseille) om in het schitterende landschap in de buurt van het stadje La Roque sur Cèze, een gitaarclinic te geven.
Het is nu de derde keer dat ik dat doe en iedere keer wordt ik weer omvergeblazen door de pracht van het wondermooie Zuid-Franse landschap. En om daar, op de mooiste plekken een aantal dagen met talentvolle mensen aan de slag te mogen gaan, maakt het helemáál af. De ene dag hoog op een berg in de ruïne van een oud klooster, en de andere dag aan de oever van het prachtig door het landschap meanderende riviertje La Cèze. Deze keer bestond de groep uit twaalf leerlingen waarvan ik er een aantal herkende van het vorig jaar. Wat ik persoonlijk zo prettig vind is dat je zeker weet dat iedereen die helemaal naar Zuid Frankrijk rijdt (er was er zelfs een op de motor gekomen!) of vliegt, ongelooflijk gemotiveerd is. Heerlijk! Dat maakt het voor mij extra aantrekkelijk omdat je dan weet dat er ook echt iets te bereiken valt. En dat gebeurt ook.
De groep bestaat uit alle leeftijden tussen de 11 en de 60 jaar en komen uit alle ‘geledingen’ van de maatschappij. Van tandarts tot scholier en van directeur tot straatjochie. Natuurlijk, de een is in technisch opzicht wat verder dan de ander, maar omdat we twee dagen lang, iedere dag van 10.00 tot 16.00 uur aan de slag gaan – het middageten en de dranken worden door de mensen van de camping La Vallee Verte klokslag half 1 gebracht op de plek waar we op dat moment bezig zijn! – is er voor iedereen ruimte om op details in te gaan. En zijn er mensen die een bepaald detail niet meteen in de vingers krijgen dan is daar altijd Peter van Elswijk die op een ander idyllisch plekje iets verderop, de nodige oefeningen apart met hen doorneemt.
De tweede dag geef ik een aantal leerlingen de opdracht om buiten de groep een eigen nummer te maken. Na eerst nog wat ‘schroom’ verdwijnen ze met gitaar en al uit het zicht om twee uur later met een heuse, volwaardige compositie terug te komen! ‘Eigen’ nummers zeggen veel over de persoon die het heeft gemaakt en speelt. Componeren zie ik zelfs als ‘het begin van muzikant zijn…’ Geweldig! En als je denkt dat alles na vieren ophoudt dan vergis je je! Iedereen komt – na zich even opgefrist te hebben – natuurlijk met gitaar(!), meteen weer samen op de gezellige buitenplaats van het camping restaurant en vanaf dat moment wordt er tot aan het avondeten zeer gedreven gejamd en gezongen… om na het eten weer door te gaan tot (bijna) in de kleine uurtjes! Bijzonder is ook dat ieder jaar een groot aantal jongens en meisjes van het personeel van de camping op meerdere gebieden talentvol blijken. Zij zingen of breakdancen naar hartenlust mee. Het lijkt wel of ze daar op geselecteerd worden bij La Vallee Verte…
Als mijn fingerstyle clinic van twee dagen voorbij is en de groep met evenveel enthousiasme doorgaat met de tweedaagse flamenco gitaarclinic van Eric Vaarzon Morel, heb ik nog 1 dag vrij om even heerlijk te genieten van de zon en de omgeving. Ik laat de afgelopen twee dagen over me heen komen en denk: Wat een talentvolle mensen bestaan er! En wat is het prettig dat ik daar een onderdeel van mag zijn.
Met een lijf barstensvol energie en een diep zonnig humeur vlieg ik weer terug naar Nederland. Het publiek in Laren, Tiel en Amsterdam moet dat gemerkt hebben…