Waakvlam
Als ik dit schrijf is de Kerst net voorbij. Tijdens de Kerst ben ik – eindelijk! – met het complete gezin even lekker weggeweest. Genoten van elkaar, een zalige zeer winderige strandwandeling en van muziek. En ondanks dit vrije gevoel ontkom ik er niet aan me te realiseren, dat er ergens in mijn achterhoofd zich iets heeft genesteld dat er nooit eerder was. Een soort van constante waakvlam. Dat heeft uiteraard alles te maken met de omwenteling die dit jaar in de wereld heeft plaatsgevonden en die onze vertrouwde westerse beschaving op zijn grondvesten doet schudden. In mijn terugblik van 2012 schreef ik dat de Maya’s ooit hadden berekend dat de wereld in dat jaar zou vergaan. Er gebeurde uiteraard niets maar dit jaar heb ik af en toe gedacht dat de Maya’s zich misschien drie jaar hadden vergist… Opeens blijken in 2015 onmenselijke middeleeuwse praktijken mogelijk, en zelfs aan de orde van de dag te zijn. We moeten plotseling leren leven met een haast schizofrene spagaat: onze eigen beschaving – met aan de randen uiteraard ook z’n soms niet verteerbare uitersten – met daarin de levensgrote optie dat deze zelfde beschaving iedere dag, onaangekondigd, zwaar ondermijnd kan worden door de agressieve uitingen van een feodaal en door geloofsgekte ingegeven massa. Ik kan niet ontkennen dat deze wetenschap bij mij ‘het vrije genieten’ enigszins beïnvloedt. En dan bedoel ik niet zozeer de angst dat iets je persoonlijk kan overkomen maar meer het constante ongeloof dat mensen zo kunnen denken en handelen.
2015 kenmerkt zich ook door het groot aantal vluchtelingen aan wie onderdak gegeven moet worden. Deze grote vluchtelingenstroom heeft ook in onze maatschappij een meer dan grote, en vaak ook onredelijke tweespalt teweeggebracht. Veel mensen voelen zich aangetast in hun persoonlijk leven, – voor die mensen die leven van een absoluut minimum is dat vaak voorstelbaar -, maar bijvoorbeeld het feit dat een eenmalige gratis zwemles aan de vluchtelingen, door een briefschrijver in de krant wordt gebruikt om te dreigen met geweld ‘omdat zijn kinderen wél moeten betalen voor hun zwemlessen’, laat zien dat het evenwicht bij sommige mensen zo langzamerhand zwaar zoek is.
Jubileumtournee met band
Gelukkig is daar de muziek! (Ondanks de gedachten hierboven realiseer ik me iedere dag dat ik me bezig mag/kan houden met een van de mooiste uitingen die het menselijk ras kent! Heerlijk tegenwicht…). Dit jaar zou ik 65 jaar worden (oktober) en ik had het plan opgevat om dat in de theaters te vieren met een band die ik samenstelde uit muzikanten waar ik al eerder mee had gespeeld. Op 6 februari mocht ik – helaas zonder band – daar uitgebreid over vertellen en twee nummers laten horen bij De Wereld Draait Door. Dat sprak blijkbaar zo veel mensen aan, dat de kaartverkoop enorm omhoog schoot en bijvoorbeeld het optreden in De Kleine Komedie, dat pas aan het eind van de toer was, een dag na die uitzending binnen het uur was uitverkocht! In januari startten de repetities en toen al voelden de keuze van de nummers, de arrangementen en het samenspel al meer dan goed. En dat werd overduidelijk bevestigd toen we in februari voor het publiek van start gingen. Vanaf het eerste optreden (IJsselstein) tot en met het laatste (mei, Oude Luxor, Rotterdam) was het publiek razend enthousiast. Uiteraard hebben we een aantal optredens opgenomen en in begin november kwam de live dubbelcd ‘Vijfenzestig’ uit. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik ongelooflijk trots ben op dit album en niet in de laatste plaats omdat mijn in 1975 geschreven 21 minuten durende symfonische compositie VENSTERS er in zijn geheel, live gespeeld, op staat! Zoals ik al in het bijbehorende boekje van de dubbelcd schrijf, had ik nog nooit meegemaakt dat na afloop van een nummer het publiek als één man opstond en een minutenlange staande ovatie gaf…, midden in het programma, want Vensters was het eerste nummer na de pauze!
Nu ik het toch over deze cd heb: waar ik ook vreselijk trots op ben is dat mijn dochter Jessa zowel de layout van de cover als het bijbehorende boekje ontworpen heeft. Het was haar eerste opdracht na het behalen van haar Grafisch Lyceum diploma, en wat mij betreft meteen raak…!
Jubileumtournee solo
Vanaf eind september begon mijn ‘Vijfenzestig – jubileum tournee’ zonder band, en dus solo. Deze zal tot en met juni 2016 doorlopen. In dit programma speel ik overigens – op een 8 tal nummers na – weer een iets andere selectie uit al mijn opgenomen platen en cd’s. Klik hier voor de volledige speellijst.
Gast
Tijdens een besloten optreden in mei kwam ik in aanraking met de jonge Russische celliste Maya Fridman. Haar behendigheid op dat instrument viel mij meteen op. En omdat ik vroeger al wel eens stukken had geschreven waar de cello een grote rol in had, heb ik besloten haar af en toe tijdens mijn jubileum optredens als gast uit te nodigen. Het eerste optreden met haar was twee weken geleden in De Doelen in Rotterdam, en dat viel zowel bij het publiek als bij mij (en bij haar zelf!) in zeer goede smaak! Zoals het er nu uitziet zal zij er ook bij zijn op 4 februari in Groningen, Oosterpoort (waar ook Digmon Roovers mee zal spelen!!), op 21 april in Wijk bij Duurstede, Calypso Theater en het laatste optreden van deze tournee 6 juni in Amsterdam, De Kleine Komedie. Bij deze laatste zal ook Digmon Roovers er weer bij zijn!!
Welcome to the Club
Eind juni werd ik gebeld door Hans Verschoof die een boekingskantoor heeft in het Club- of Pop circuit. Hij vroeg me of ik het niet eens leuk zou vinden een programma in dat circuit te doen. Na enig wikken en wegen leek het me wel wat, temeer omdat menig muzikant daar nu juist begint en ik dus niet. Ik zat vanaf het begin van mijn carrière meteen in het theatercircuit dus leek het me wel bijzonder om dit eens uit te proberen. Voor deze optredens selecteerde ik veel van mijn up tempo nummers plus een selectie van weer andere nummers dan die ik in de theatertournee speel. Daarbij leek het me te gek om ook Digmon Roovers hiervoor uit te nodigen (na de pauze) met zijn superswingende baslijnen, en zo ontstond een volledig nieuw programma: Welcome to the Club! Inmiddels hebben we er al twee achter de rug en ik kan niet anders zeggen: was ik dit maar eerder gaan doen! Heerlijk dichtbij publiek (tot een meter voor me!) en een juichende atmosfeer.
De Sacksioni Methode
Dan nog even over De Sacksioni Methode. Het blijft toch bijzonder dat zoveel mensen het fingerstyle spelen, wat toch een moeilijke manier van gitaarspelen is, onder de knie willen krijgen. Want ook dit jaar behoort mijn methode tot de meest gekochte (en dus geleerde) fingerstyle methode in Nederland en België. We gaan in 2016 alweer de 6de druk in! En dat de methode veel geleerd wordt blijkt ook uit de enorme belangstelling die er is voor het Sacksioni Methode Weekend dat Katowee Holland nu voor de tweede keer in Fort aan de Klop in Utrecht heeft georganiseerd. Ook deze tweede keer was binnen een dag uitverkocht. Ik probeer daar samen met mijn assistenten, de gitaristen Dolf de Meijer en Martijn van Boven, iedere deelnemer naar een hoger niveau te tillen aan de hand van mijn methode, en gezien de reacties lukt dat aardig. Aan het eind van die twee dagen vullen alle deelnemers altijd een enquête in en het gezamenlijke cijfer kwam deze keer uit op een 9+…! Daar zijn we natuurlijk zeer vereerd mee. We zullen op de site en op de verschillende sociale media rond maart bekend maken welke datum het derde weekend zal plaatsvinden. (In ieder geval in december).
Toekomst
Dan toch ook nog even alvast even iets over mijn ideeën voor de optredens van 2016/2017. Ik wil dan in principe een nieuwe solotournee doen met daarin een deel gewijd aan filmmuziek. En dat in de breedste zin van het woord. Dat kunnen dus stukken zijn als de hoofdthema’s van The Pink Panther en James Bond of bijvoorbeeld muziek van Ennio Morricone (Once upon a time in the West), maar ook de muziek die ik dit jaar onder de verschillende tv reclames heb gespeeld. Die zal ik dan uiteraard helemaal spelen en dus niet in de reclamelengte van 25 seconden…
Nieuwe composities
Ondertussen is het componeren ook doorgegaan en heb ik inmiddels weer zoveel stukken gemaakt dat ik een nieuwe cd eind 2016 niet uitsluit. Soms speel ik in het nu lopende programma al een aantal van die nieuwe stukken en het valt me op dat mijn Ode aan JJ Cale en Empty Nest – over het gevoel dat je als ouder hebt als je kinderen het huis uit gaan – vaak een diepe indruk bij mensen achterlaat.
In de wetenschap dat muziek maken en het ondergaan ervan, ieder mens op de wereld – ja, ook díe – vreselijk positief kan beïnvloeden, wil ik afsluiten met een dank aan iedereen die het afgelopen jaar mijn optredens heeft bezocht of in het komende jaar de intentie heeft dat te gaan doen.
Verder wens ik iedereen een gezond, angstloos, vredelievend, muzikaal en vooral schitterend 2016!
Harry Sacksioni