Achter de schermen bij Harry Sacksioni
‘Ik wil graag de mensen zien’
door: Jeannette Estarippa
CAPELLE-Hetzaallichtgaatuit, de gesprekken verstommen. Het publiek kijkt vol verwachting naar hetpodium, de voorstelling zal binnen enkele seconden gaan beginnen. Wat veeltheaterbezoekers zich wellicht niet realiseren, is dat al de hele dag hardgewerkt is om te zorgen dat ’s avonds alles vlekkeloos kan verlopen.
„De mensen denken wel eens dat ik een half uurtje voor aanvang hettheater binnen kom wandelen met mijn gitaar", zegt Harry Sacksioni.Martijn van Campen is Harry’s vaste geluidsman bij alle schouwburgvoorstellingen.Hij is al om 13.00 uur in het Isala Theater aanwezig en brengt zijn eigengeluidsapparatuur mee. „Harry neemt altijd zijn gitaren zelf mee, netals zijn stoel." Terwijl Martijn druk bezig is om alle kabels aan tesluiten, komen Hans, Nicole en Jelmar, de technici van het theater, de zaalbinnen. „Wat is het plan?" vraagt Hans. „Dat vragen ze noualtijd!" lacht Martijn. De sfeer in het Capelse theater bevalt Martijnwel. „Het is leuk om hier te werken, alles is lekker fris en nieuw.Soms werken we in een slecht onderhouden schouwburg, waar de wc’s stinkenen zo. Of de communicatie tussen de directie en de technici is slecht. Datmerk je aan de sfeer."
Intussen rijdt Hans een enorme lift het toneel op. Hij klimt naar boventerwijl Nicole het gevaarte precies op de goede plek duwt. Op aanwijzingenvan Martijn worden de spots precies goed afgesteld. „Wat kleiner graag,ietsje onscherper, die spot op Harry." Op het podium ligt het vol stekkersen snoeren, die door Martijn worden vastgetaped. Om 15.00 uur wordt er aangebeldbij de artiesteningang van het theater. „Dat zal Harry zijn. Zullenwe hem maar binnen laten?" Langzamerhand vult de vloer zich met allerleigitaarstandaarden, gevolgd door Harry met zes gitaren. Hij test de microfoonstandaardeven, terwijl al direct Feijenoord ter sprake wordt gebracht. Hij pakt deeerste gitaar en speelt een razendsnel nummer. Eén vooréénwordt iedere gitaar uitgeprobeerd en zo nodig opnieuw gestemd, zodat allesprecies zo klinkt als het moet. „Die valse nagels geven zo’n scherpgeluid, het is bijna meedogenloos", klaagt de gitarist. „Ik brakvan de week maar liefst drie nagels." Martijn en Harry zijn prima opelkaar ingespeeld. Als Martijn om een stemtest vraagt, zet Harry zijn RinusMichels stemmetje op. Weet je trouwens dat ik een zeer beroemde geluidsmanheb?" vraagt Harry trots. „Hij heeft het geluid verzorgd bij hethuwelijk van Maxima en Alexander!" Uiteindelijk is de soundcheck klaaren zijn alle kabels aangesloten, uitgeprobeerd en vastgetaped. „Kom,gaan we even wat eten. Is hier iets leuks in de buurt?" Bij De Tijdwordt samen met vrienden die de voorstelling zullen bijwonen een heerlijke,maar snelle maaltijd gebruikt. Later op de avond zal Harry hier nog aanrefereren. „Ik laat allemaal boeren van die saté!" vertelthij het publiek. Na het diner wordt weer snel doorgewerkt. Er zit een bromin een geluidsbox. Voor ongeoefende oren is nauwelijks iets waarneembaar,maar Harry en Martijn storen zich verschrikkelijk aan het ‘gepruttel’. Uiteindelijkblijkt de microfoonkabel stuk te zijn. „Helaas moeten We na 4 jaartrouwe dienst afscheid nemen van deze kabel", verzucht Martijn. „Ikheb al 4 jaar een reserve bij me, maar nooit gebruikt." Als alles isomgewisseld, hoort Harry weer een rare toon: „Ik word hier gek van!Laten we het eerste nummer maar even spelen, dan hebben we dat gehad."Vlak voordat het publiek binnen komt, gaat Harry nog even in de zaal zitten.Jelmar en Nicole vegen het podium. „Wat zit het publiek toch ver weg.Ik wil altijd zo graag de mensen zien. Anders heb ik alleen maar het auditievestuk, dan durf ik niet", grapt Harry. Nog 1 keer wordt de 12-snarigegitaar gestemd. Dan zet Martijn een muziekje op en kunnen de heren zichontspannen. Er is nog . maar een kwartiertje over …. Harry trekt zichnog heel even terug in zijn kleedkamer. Het publiek betreedt de zaal, delichten gaan uit, de gesprekken verstommen. Daar komt hij het podium op:Harry Sacksioni.