Eind november 2008 werd ik benaderd door de producer van het televisie programma ‘Knoop in je zakdoek’ – het enige televisie programma ter wereld dat gemaakt wordt voor, en deels ook dóór mensen met een verstandelijke beperking – met de vraag of ik op televisie een masterclass zou willen geven. Het lag in de bedoeling een masterclass serie van acht afleveringen te maken, waarin steeds een andere bekende muzikant iemand met een verstandelijke beperking, maar begiftigd met een speciaal talent, onder zijn/haar hoede zou nemen. Buiten mij, zouden o.a. worden uitgenodigd: Rowwen Heze, Xander de Buisonjé, Slagerij van Kampen, Cor Bakker en Nick & Simon. Het leek me een geweldige idee. En ook een uitdaging. De redactie had al wat voorwerk gedaan en ik kreeg een aantal filmpjes toegestuurd waarop drie verstandelijk beperkte jongens te zien en te horen waren die hun kunnen op de gitaar vertoonden. Aan mij de taak om die jongen er uit te pikken waarvan ik dacht er het verst mee te zullen komen.
Mike
Het werd Mike. Mike Walker is een 24 jarige jongen van bijna twee meter lang, die alles weet van groepen als ACDC en mensen als Curt Cobain, en het liefst speelt hij ook op die manier gitaar. De ruigheid van die muziek staat in bijna volstrekte tegenstelling tot zijn karakter, want Mike blijkt de liefheid zelve!
Voordat we elkaar zouden ontmoeten leek het ons een goed idee om hem eerst een beetje met mijn muziek te laten kennismaken. Daarom kwam hij samen met zijn moeder naar mijn optreden in de Amsterdamse Kleine Komedie. Een week later zagen we elkaar voor het eerst en hij bleek het optreden en de muziek helemaal geweldig te vinden. ‘Jij bent eigenlijk gewoon een echte ouwe rocker!’ liet hij me met een zeer blije grijns op z’n gezicht weten. ‘Het lijkt me geweldig om van jou een masterclass te krijgen’.
Deze woorden, die een gedrevenheid verraadden, bleken recht uit zijn hart te komen. Want de masterclass opnamen begonnen en vanaf de eerste minuut tot de laatste – drie dagen verder! – gaf hij alles wat hij in huis heeft om de melodielijn van mijn compositie Bag Lady onder de knie te krijgen. Ik had expres een beetje bluesachtig nummer voor hem uitgezocht omdat ik vermoedde dat hij daarin zijn ei het beste kwijt zou kunnen. Uiteindelijk deed hij het zo goed dat ik aan het eind van de derde dag voorstelde om dit stuk samen met mij te spelen tijdens een van mijn optredens. ‘Zou je dat willen? Denk je dat je onder de spanning van een volle zaal met mensen dit nummer ook kunt spelen?’ ‘Oh ja hoor, geen probleem’, antwoordde hij bijna laconiek.
Lampegiet
Het werd schouwburg De Lampegiet in Veenendaal waar Mike – ten overstaan van een volle zaal, maar ook een hele televisieploeg! – waarmaakte wat hij een week daarvoor zo gedecideerd antwoordde. Samen speelden we Bag Lady en de zaal barstte daarna bijna uit zijn voegen. Inderdaad, geen probleem! Hij vond het geweldig en het liefst was hij tot ’s nachts op het podium gebleven. In de week daarvoor was hij al zo enthousiast geraakt over alles wat hem was overkomen en nog te wachten stond, dat hij zich een beeld was gaan vormen over beroemd zijn. En wat hoort bij beroemd zijn..? Juist! Foto’s met handtekening. Mike had foto’s van zichzelf laten maken. ‘Voor als de meisjes na afloop van het optreden backstage zouden komen’, vertrouwde hij me toe. Schat van een jongen.
Knoop in je zakdoek-gala
En toen kwam ‘de klap op de vuurpijl’. In samenwerking met het Fonds Verstandelijk Gehandicapten en Teleac werd door de redactie van Knoop in je zakdoek besloten een groot Gala met alle deelnemers van de masterclasses te organiseren en nog wel in theater Carré in Amsterdam. Met als begeleiding het 60 man grote Metropole Orkest!. Paul de Leeuw werd gekozen om de avond ‘aan elkaar te praten’. Als datum werd gekozen dinsdag 24 november.
Die middag moest er eerst nog gerepeteerd worden. Mike en ik deelden samen een kleedkamer en we hadden de grootste lol. Hij vertelde honderd uit over zijn ‘bekendheid’ sinds de masterclass uitzending. Omdat hij ook in de plantsoendienst werkt komt hij veel onder de mensen. Enthousiast vertelde hij dat iedereen hem sinds die uitzending nu op straat gedag zegt. ‘Maar’, zei hij er ook bij, ‘ik wil wel beroemd zijn, maar alleen overdag. ’s Avonds wil ik rust aan m’n kop’.
Voor het GALA hadden we gekozen voor het Police nummer ‘So Lonely’. En omdat we beiden niet goed kunnen zingen was Xander de Buisonjé de aangewezen persoon om de zangpartij voor zijn rekening te nemen. Mike en ik moesten de begeleiding op gitaar spelen en In het middendeel van het nummer, om en om een solo improvisatie. De repetitie verliep prima. Nu nog hetzelfde niveau halen als de hele zaal vol zit met mensen…
En ook dat bleek geen probleem voor Mike. Zijn ritmische aanslag was meteen vanaf de eerste maten perfect. Toen braken de middendeel solo’s aan: eerst Mike en daarna ik. Het mooiste moment vond ik toen Mike klaar was met zijn solo aandeel en ik het van hem overnam, hij zo enthousiast was dat hij onder mijn solo, in zijn eentje naar de rand van het podium liep en daar als een volleerd ACDC solist – hoewel hij op dat moment weer de begeleiding had overgenomen – het publiek in vervoering bracht…! Zo ben je van het ene moment op het andere een echte rockstar! We sloegen het eindakkoord aan en de zaal gaf een daverend applaus. We namen het applaus in ontvangst en Mike was gelukkig, dat straalde van zijn hele gezicht af…
Zelden heb ik in mijn optreed leven zulke prettige dagen meegemaakt als de dagen met Mike. Zijn oprechte manier van beleving, is gelijkertijd vertederend als inspirerend.
Harry Sacksioni
Kijk op woensdag 23 december 2009 om 21.25 uur op Nederland 1 naar het Knoop Gala, dan kan je het met eigen ogen zien. (Herhaling de volgende dag.)
De ‘Making of’ van dit optreden vanuit Carré is op zondag 20 december om 16.30 uur op Ned 2.