Een korte terugblik van Harry op de zojuist afgesloten tournee While my guitar gently weeps
Met een misschien niet vlekkeloze maar wel zeer intense avond in De Kleine Komedie in Amsterdam kwam er ‘zomaar’ een einde aan mijn While my guitar gently weeps tournee. Het eind van deze avond kreeg ook nog eens een extra lading omdat mijn 91 jarige vader in de zaal zat en ik mede daardoor meer dan ooit de behoefte voelde om mijn compositie Meta Sequoia aan mijn onlangs overleden moeder op te dragen. Toen ik het schreef woonde ik nog thuis en zij was de eerste aan wie ik het liet horen.
De impact van het overlijden van mijn moeder was al groot tijdens deze tournee maar de impact van een ander fenomeen is voor mij dit seizoen ook van een niet te vatten omvang geweest. Het feit dat in juni vorig jaar artrose was vastgesteld in het duimgewricht van mijn rechterhand met daarbij de woorden van mijn arts, dat ik rekening moest houden met het eind van mijn gitaar carrière, en de wonderbaarlijke ‘wederopstanding’ van datzelfde duimgewricht nog geen twee en een halve maand later. Ik kan zeggen dat ik – na een aarzelend begin – toch het grootste deel van deze tour op topniveau heb gespeeld. Wonderbaarlijk. Ik heb de optredens tijdens deze tournee mede daardoor ervaren als de meest intense en ook waardevolle, in mijn gitaristenbestaan. De reacties van het publiek tijdens en na afloop van de optredens kwamen diep bij me binnen en zal ik nog lang blijven koesteren.
Hoewel ik het zelf bedacht heb was het toch ‘vreemd’ dat ik voor het eerst een programma speelde met voor het grootste deel nummers van anderen en maar een paar van mijzelf. Meestal is die verhouding precies andersom. Composities die je zelf hebt geschreven staan logischerwijs heel dicht bij je. En omdat een optreden voor mij ook een ‘kijk in de ziel’ is moest ik het voor elkaar krijgen om nummers van anderen naar me toe te trekken. Ik ben blij dat juist dat me gelukt is want anders zou ik zo’n tournee als niet persoonlijk kunnen gaan ervaren en dat zou ik zeker niet een heel seizoen kunnen volhouden…
Inmiddels is de dubbel-cd met de nummers uit dit programma uitgekomen en is al bekend dat ik een extra lang tournee (tot en met mei 2013) van While my guitar gently weeps als ‘succes reprise’ ga spelen, waarmee ik in zo’n beetje iedere optreedplaats in Nederland zal aandoen. Ook dat is wonderbaarlijk mooi als je bedenkt dat we met z’n allen toch in een recessie zitten. ‘Tegen alle wetten in’ waren de meeste van mijn optredens uitverkocht, met deze succes reprise als gevolg. Maar, zoals ik al tijdens de toegiften liet weten, ben ik wel van plan om een aantal nieuwe nummers uit de jaren ’60, ’70 en ’80 tijdens deze nieuwe reeks optredens toe te voegen. Er zijn nog zoveel artiesten en bands uit die tijd waar ik warm voor loop dat er gelukkig veel valt te kiezen. En met de ervaringen van dit seizoen kan ik niet anders dan me nu al enorm verheugen op de komende tournee!
Harry Sacksioni
Eind mei 2012