Erik van der Wurff, de meest muzikale en begaafde man die ik in mijn persoonlijk leven heb gekend. Toen ik op mijn achttiende door Herman van Veen werd gevraagd in zijn band te komen spelen, was hij al twee jaar de motor van die band. Iets later vroeg ik hem als arrangeur voor de orkestpartijen van de composities die ik schreef voor mijn eerste drie platen. Ook speelde hij de eerste vijf jaren van mijn eigen tournees mee in de band die me toen begeleidde. Op muzikaal gebied was hij een fenomeen. Niet alleen als begaafd pianist maar vooral ook als componist en arrangeur. Daarbij was hij uitermate intelligent, had een eigenzinnig karakter en was daardoor ook bijzonder. Tijdens theaterrepetities kon hij zich bijvoorbeeld volledig afsluiten van alles wat er verder op het podium gebeurde, van ieder geluid of instrument dat op dat moment aan het spelen was, om dan opeens te melden dat hij – tijdens al dat gekrakeel – net een nieuw nummer had geschreven. En daar zaten juweeltjes bij…
Door onze respectievelijke carrières zagen we elkaar de laatste jaren helaas maar sporadisch. Vorig jaar zag ik hem samen met Herman bij De Wereld Draait Door. Hij zag er getekend uit en op de vraag van Mathijs ‘hoe gaat het met je’ zei hij ‘ohh… goed’. Geen woord over zijn ziekte. Daar had hij geen behoefte aan.
Ik ben dit hele jaar al bezig met het componeren van een groot, 30 minuten durende compositie, waar ik ook deels een orkest bij hoor. Het leek me zo mooi om de cirkel rond te maken en deze nieuwe orkestpartijen door Erik te laten arrangeren.
Erik, ik hoop dat je laatste reis net zo bijzonder en muzikaal mag zijn als je aardse reis was.
Ik heb als muzikant veel aan je gehad en ben blij dat ik je gekend heb.
Harry Sacksioni