Gitaren en gear

Voor de While My Guitar Gently Weeps tournee werd ik door Taylor Europe in de gelegenheid gesteld om een prachtige Taylor te bespelen. Na wat klankkleurproblemen in het begin (hij klonk me nog net iets te ‘dun’) ben ik samen met mijn vaste en vooral ook gedreven geluidsman Gijs van Sorgen gaan sleutelen aan de knoppen van mijn rack, en kwam er een schitterend klinkend en vooral heerlijk spelend instrument te voorschijn.

Ik speel een groot deel van de nummers van de dubbel-CD While My Guitar Gently Weeps op deze gitaar, bijvoorbeeld het nummer In my life wat op de onderstaande video te zien is.

Een van de topgitaarbouwers in Nederland van dit moment is Marcel Hustings. Hij restaureerde al eerder mijn oude Martin D18-gitaar tot een weer volwaardig instrument, en ook mijn 12-snarige Bozo die door de jaren heen steeds moeilijker was gaan spelen kreeg via zijn handen weer een nieuw leven. Op het podium bespeel ik de nummers Lady Madonna en Get Back op een handbouwgitaar van Hustings.

Ook op het filmpje hieronder bespeel ik een Hustings-gitaar die ik van hem te leen kreeg.

Dit is de eerste(!) nylon snarige gitaar die de Nederlandse gitaarbouwer Theo Scharpach bouwde en ik vond het zo’n prettig instrument dat ik ‘m meteen van hem kocht. Dat was in 1980. Sindsdien heb ik er tijdens ieder tournee op gespeeld. Hij heeft nog nooit een ‘servicebeurt’ gehad (op een kleine reparatie voor de juiste afstelling van de B snaar na) en zelfs de elektronica die Theo er vanaf het begin al had ingezet, heb ik nog nooit laten vervangen. Áls hij iets maakt dan maakt hij het ook goed! Het is nog steeds een van mijn favoriete gitaren.

Composities die ik hier vaak op speel zijn o.a.: Anji, I Wish, Blue Moon.

Dit is – akoestisch gezien – mijn meest schitterend klinkende gitaar. En dat zeg ik niet omdat deze gitaar mijn signatuur draagt – ik heb het idee voor deze gitaar samen met Eric Witten (van de vroegere Bergman gitaarwinkel in Arnhem) ontwikkeld -, maar omdat deze gitaar, meer nog dan ik me kon indenken toen we deze bedachten, een prachtige balans heeft met wat ik wel noem ‘belletjes’ hoog en diep, warm laag. Ik ben helaas nog niet echt gelukkig met het podiumgeluid ervan. Daar mis ik toch die prachtige boventonen die in zijn volle akoestische staat zo rijkelijk aanwezig zijn. Maar ja, dat is het compromis waar een optredend semi-akoestisch gitarist (tot nu toe) zijn leven lang mee moet dealen: ga een prachtige akoestische gitaar versterken met een elementje o.i.d. en er ontstaat een ‘andere wereld’. Een wereld waar je via de verschillende elektronische tussenwegen, weer een nieuwe kleur voor moet zoeken om het ‘mooi’ te krijgen. Op mijn cd ADRENALINE speel ik de meeste stukken op deze gitaar en daar ben ik zeer gelukkig mee: alles gewoon via de microfoon opgenomen, dus aan rijke boventonen geen gebrek!

Composities die ik hier op speel zijn o.a.: Geland, Borgo Migliorini, Killer Queen, De Kattendans, Uitgespeeld.

Vijftig jaar geleden werd deze beauty van me gestolen. Onlangs kwam ze op mysterieuze wijze bij me terug. Nu gaat ze mee tijdens mijn 50 YEARS ON STAGE jubileum tournee… Het bijzondere verhaal van: THE GRETSCH!

Dit is wat je noemt mijn ‘werkpaard’. Ik speel op deze gitaar al meer dan 20 jaar. Ieder optreden is zij erbij. Gewoon in de winkel gekocht omdat dit model een iets bredere hals heeft dan de gemiddelde western gitaar. Akoestisch gezien heeft deze eigenlijk een draak van een geluid. Toch heb ik een goede ‘modus’ gevonden om met deze gitaar om te gaan tijdens mijn optredens. Je moet er keihard op werken want zij stribbelt nog wel eens tegen… De snaren zijn wat stug te bespelen maar toch is dit echt mijn werkpaard geworden omdat ik er, ondanks al haar tegenwerkingen, goed mee kan opschieten. Een ‘gewoontje’ tussen mijn andere gitaren, maar desondanks val ik op haar…

Composities die ik hier op speel zijn o.a.: Stoute Schoenen, Walk Over, Here Comes the Sun, Blackbird, With or Without You.

Aan Theo Scharpach vroeg ik jaren geleden of hij ook een Tiple kon bouwen. Dit Zuid-Amerikaans instrument kenmerkt zich door een korte hals en body, maar vooral door een vreselijk mooi geluid dat veroorzaakt wordt door 4 groepjes van 3 snaren, waarvan er 1 de hoofdsnaar is en de overige 2 snaren bij de bassen een octaaf hoger klinken. Ik wilde wel eens weten of ik al die gitaartechnieken die ik mezelf door de jaren heen heb aangeleerd, ook op ‘maar’ 4 snaren kon botvieren. Theo bouwde dit instrument en het klonk meteen grandioos. Door al die verdubbelingen van snaren heeft het een heel ‘breed’ geluid. Alleen kon ik hem in de grote zalen nog niet gebruiken omdat er geen element ingebouwd was. Daarom heb ik deze Tiple jarenlang alleen maar thuis bespeeld. Toen ik er uiteindelijk een elementje in liet bouwen omdat ik er toch mee wilde optreden, was ik eigenlijk bang dat ik dat mooie geluid niet meer zou terughoren. Maar net als bij mijn 12snarige Bozo gitaar, bleek ook dit instrument versterkt net zo mooi als in akoestische staat!

Composities die ik hier op speel zijn o.a.: Adrenaline, Pablo

In 1978 gaf Wil Staffhorst, eigenaar van de gitaarwinkel Staffhorst – toen nog in de Drieharingstraat in Utrecht -, opdracht aan de in Amerika wonende Joegoslavische gitaarbouwer Bozo Padunavac om een 12-snarige gitaar voor mij te bouwen. Hij wilde iets terug doen voor het feit dat ik zijn naam op de hoes van mijn allereerste LP had gezet. (Dat had ik gedaan omdat hij mij vliegensvlug had geholpen met het repareren van een gitaar die tijdens de opnamen niet helemaal zuiver was). Die LP werd 200.000 keer verkocht dus voor zoveel reclame wilde hij wel weer iets terugdoen… En dat werd dus deze 12 snarige gitaar.

Al in 1969 kocht ik deze Fender Stratocaster. Uit mijn bandjestijd in Amsterdam was ik gewend om veel elektrisch gitaar te spelen maar ik had nooit het geld voor een ‘echt’ goede. Blijkbaar had ik dat jaar veel gespaard en kon ik mij een heuse Fender veroorloven. (Je had in die tijd twee kampen als het om de elektrische gitaar gaat: De Gibson liefhebbers en de Fender liefhebbers. Ik was overigens van ‘beide kampen’: Het vette Gibson ‘humbucker’ geluid en het dunnere Fender geluid: ik kon me in beide karakters goed vinden. Een jaar later kocht ik ook een Gibson Les Paul). Wel heb ik deze Fender gitaar een 15-tal jaren later laten customizen op elektronisch gebied. Ik wilde meer mogelijkheden om meer verschillenden toon karakters te kunnen spelen. De normale uitvoering kent 5 standen van combinaties van de elementen en door de verandering die ik heb laten uitvoeren kon ik plotseling met het dubbele aan kleurcombinaties spelen (Er zit zelfs een stand op alsof je door een telefoon speelt…). Uiterlijk is hij er daardoor niet mooier op geworden want de slagplaat die er opgekomen is, ziet er wel erg groot en lomp uit. Tijdens mijn optredens is de elektrische gitaar door de jaren heen steeds meer verdrongen door de akoestische gitaren. Maar het geeft me altijd nog een kick om samen met de bottleneck er live af en toe een swingend nummer als Bello op te spelen.

In 2022 werd de hals van de Fender Stratocaster vervangen door de hals van Harry’s Blade-gitaar.

Composities die ik hier op speel of heb gespeeld zijn o.a.: Bello, Yuri’s reis, Vensters, Het dubbelleven van Holle Vijnman, Alter Ego, Ode aan JJ Cale.

Voor de uitversterking van mijn verschillende gitaren gebruik ik een Lexicon MPX G2 effect processor en een Avalon VT 747 equalizer en compressor. In mijn rek zit tevens een programmeerbare mixbay van Akai met zeven ingangen, waarmee ik via een midi foot controller iedere gitaar apart kan aansturen.

De snaren waar ik op speel zijn voor de staalsnarige gitaren: D’Addario EJ16 (012) en voor de nylonsnarige gitaar: EJ46 Pro Arte Hard Tension.