Door: Ph. van Wassenhove
Nederlands snarenvirtuoos Harry Sacksioni ruilt op zijn jongste langspeelplaat «Nachtjournaal» de akoestische voor de elektrische gitaar. Sfeernummers kan je het noemen die bij de luisteraar met een rijke fantasie heel wat beelden oproepen. De beluistering van de instrumentale nummers vergt wel wat inspanning. Raymond van het Groenewoud zingt op deze elpee twee nummers. Voor «Hoogste Tijd» schreef hij alleen de tekst en voor «Willoos» samen met Rob Chrispijn.
Een kort gesprek met Harry Sacksioni over zijn werk, voetbal, Raymond en zijn optredens volgende week in Vlaanderen.
Werk je met elektrische gitaar om je nummers te «verjongen?»
Harry: «Als je met elektrische gitaar componeert, werk je met een ritmischer instrument en krijgen de nummers meer swing. Het slagwerk, percussie en de bas zijn de basis van het werk. Ik realiseerde me heel duidelijk dat ik het melodische niet in het gedrang mocht laten komen. De nummers zijn geschreven vanuit Ritmiek, maar zonder de melodielijn uit het oog te verliezen. Melodisch alleen is vaak lyriek, het heeft met zwijmelen te maken. Hier kan je misschien ook wel op zwijmelen, maar ik had meer behoefte wat steviger te zijn. 1k denk daar dan niet bij of het naar buiten toe jong klinkt of niet. Ik wil iets toevoegen aan wat ik al ken».
Hoe schrijf je de nummers?
Harry: «Ik weet bijna altijd vooraf de titel, waar ik het over wil hebben. Er zijn altijd wel situaties die ik naar muziek toe kan vertalen, dat gevoelsmatige element. Maar ik eis niet dat men dat daar ook in hoort. Neem het titelstuk «Nachtjournaal», daar zitten fragmenten in van al mijn dromen. Droomfragmenten die ik door mijn joodse afkomst als oorlogskind, ik maakte de oorlog wel niet mee, ervaar. Het eerste wat je hoort naast de muziek is de stem van Hitler. 1a, je moet heel goed luisteren want het valt niet zo meteen op. In dit nummer heb ik letterlijk klankfragmenten gemengd. Indrukken die ik ook in muziek omzet en zo ontstaat een nummer. Het is aan de luisteraar om er zelf wat uit te halen. Ik vind het al fijn als de fantasie losbreekt».
Het moet wel moeilijk zijn zonder tekst te componeren?
Harry: «Het is gemakkelijk muziek op de teksten van Raymond te zetten omdat je al een gegeven hebt. Het proces is gemakkelijker, nou zo eenvoudig. loopt het wel niet. Kijk, als je enkel de begeleiding van een zanger hoort, neem David Bowie, zonder stem dan klinkt dat helemaal anders. Daarmee wil ik zeggen hoe moeilijk het is om hetzelfde karakter te bereiken die een stem en begeleiding hebben als je instrumentaal bezig bent».
Hoe viel je keuze op Raymond?
Harry: «Toen hij in Nederland een beetje doorbrak, was het voor mij eindelijk een nederlandstalige zanger die met zijn binnenste zong. Hoewel hij vals zingt, ook op deze twee nummers, maar hartstikke mooi. Ik vind het helemaal niet erg, het komt uit de onderbuik en dat trekt me aan. Hij stond bovenaan mijn lijst en als ik eerlijk mag zijn omdat hij ook zo een onzettende voetbalgek is. Het eerste wat we dan ook gedaan hebben is gevoetbald, in plaats van over muziek te praten».
Harry Sacksioni geeft met zijn begeleidingsgroep vier optredens in Vlaanderen. Misschien staat Raymond dan ook op het podium, maar Harry wou er niet veel over vertellen: «Ik weet niet of ik het allemaal mag zeggen want zijn maatschappij doet heel vervelend. Ik weet wel dat hij een paar voortellingen wil komen, maar ik zal niet zeggen waar».
Harry Sacksioni zit, met of zonder Raymond, op maandag 6 februari in de VUB te Brussel, de 7de in de Aula te Leuven, de 9de in het Cultureel Centrum, te Berchem en de 10de in de Stadsschouwburg te Brugge.