Bron: MuzikantenWeb 23 november 2000
Door: Sjak Janssen
Soul, country, blues, dance, jazz, folk en luisterliedjes. It’s only rock & roll. Harry Sacksioni houdt van alle stromingen die hem raken. Van zijn veertiende tot zijn zeventiende jaar speelde de Amsterdammer in verschillende popbandjes. Toen werd hij gevraagd de zangpartijen te begeleiden in het cabaretprogramma van Sito Hovink. Harry was de enige instrumentalist en viel meteen op. In lyrische bewoordingen begonnen de kranten recensies over hem te schrijven, die zelfs in de familie van Veen opviel. Niet verwonderlijk dat Herman de telefoon greep en Harry vroeg bij hem te komen spelen. Tien jaar bespeelde de legendarische gitarist – die woensdag 6 december zijn kunne in cultureelcentrum ‘de Schalm’ te Veldhoven laat horen – zijn instrument bij en schreef veel composities voor zanger/cabaretier Herman van Veen.
Door mooie klanken te laten horen weet Harry een eigen wereld te scheppen, wat hem drijft veel podia te betreden en eigen liedjes te schrijven die handelen over mooie, spannende, leuke en ergerlijke dingen. Veel van zijn instrumentale liedjes bevatten een boodschap. Sommige gaan over politiek, andere over liefde. Kortom het hele leven schemert door en wordt in toon gezet in instrumentale nummers. Harry zingt niet en maakt geen gebruik van woorden, maar teksten zijn voor de gitarist heel belangrijk. Bij zijn gesproken inleiding laat hij in kort doorschemeren waarover de liedjes gaan. Maar mensen die een beetje fantasie mee van huis nemen kunnen in de composities horen wat de muzikant bedoelt.
Ovationeel losbarsten
“Mijn tournees”, zegt Harry, “lopen van september tot en met mei en doe ik zonder een jaar over te slaan vanaf 1975. Multi instrumentalist Marten Scheffer (viool, kalimba, gitaar, mandoline) begeleidt me dan. Bovendien doet hij ook enkele solo’s. Meestal heb ik zo’n 70 optredens in Nederland en België. Om het jaar tour ik ook door Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk. Hoe het publiek reageert, hangt een beetje af van de stad waar we spelen. Meestal wordt er bij opkomst al flink geklapt en gefloten en dat zet zich tijdens het programma voort. Ze gaan er echt voor zitten en luisteren heel geconcentreerd en laten fluitend en klappend van zich horen welke liedjes ze waarderen. Bijna altijd moeten we toegiften doen. Dat houdt het lekker levendig. Ik merk wel een verschil tussen het Belgisch en Nederlands publiek. Tijdens het optreden zijn onze zuiderburen rustig om tegen het eind ovationeel los te barsten. Behalve eigen liedjes speel ik enkele covers. Bijvoorbeeld ‘I Wish’ van Stevie Wonder. Op mijn gitaar speel ik drie verschillende partijen. Het publiek waardeert dat zeer. Dat liedje speel ik altijd na een verstild nummer dat ik schreef over mijn 1-jarig zoontje Lenno. Vaak hoor ik dan iemand in de zaal verstilde kreten als ‘prachtig’ en ‘geweldig’ roepen. Op elk liedje wordt verschillend gereageerd. Na een nummer als ‘Jansen & Jansens’ dat gaat over de strip Kuifje, hoor ik vaak gelach. Humor laat zich niet verstoppen. Daarvoor heb je geen teksten nodig”.
Edison
“Het mooiste liedjes dat uit mijn pen komen zijn Meta Sequoia en Jessa. Met Meta Sequoia is alles begonnen. Dat liedje schreef ik toen ik zestien was en Jessa gaat over mijn dochtertje en is op Keltische bodem geschreven. Ik hou van veel muziek. Liedjes van de Dijk, the Scene, Ry Cooder, Stones, Joni Mittchel, J.J. Cale, Procul Harum en van de nieuwste cd van U2. Maar er is nog zoveel meer. Zelf heb ik 18 platen en cd’s gemaakt. Voor de cd ‘Who’s Pulling the strings’ kreeg ik een aantal jaren terug de hoogste Nederlandse prijs; de Edison. In januari ga ik de studio in om mijn nieuwe cd ‘Helden’ op te nemen. De meeste nummers daarvan speel ik al live en zullen ook in Veldhoven te horen zijn. Maar het mooist tijdens een optreden is een wisselwerking die ontstaat met het publiek. Zoiets blijft spannend”.