Hans Invernizzi
10 NOVEMBER 2005 – MEPPEL – Harry Sacksioni en consorten met première City! Ogterop, 9 november. Nog te zien: Zutphen (17/12). Harry Sacksioni, geboren en getogen in Amsterdam, heeft zich voor zijn programma City! laten inspireren door de Grote Stad. Hij observeerde mensen en zaken in New York, Londen en natuurlijk zijn eigen Mokum.
De stukken die grootmeester op de akoestische gitaar Sacksioni schreef, zijn zo vers van het mes, dat hij voor een aantal nog een titel moet bedenken. Niet dat de naamgeving zo relevant is. Harry handelt in klankkleuren, niet in teksten.
Bijgestaan door Digmon Roovers op tweede gitaar en Sebastiaan Kaptein op percussie is Sacksioni geen andere muzikant dan in zijn vorige shows De Solist en Five Great Guitars (waarin Roovers meedeed).
Ontspannen grappen makend, uitgebreid stemmend, een gebroken nagel bijvijlend, spottend met zichzelf. Maar zijn spel neemt Harry serieus. Daarin is hij gepassioneerd, technisch geweldig en heeft hij een scherp oor voor nuance en detail. En vooral sferen.
In City! is het repertoire ritmischer van aard. Dat betekent voor Harry en Digmon veel groovy patronen op gedempte snaren spelen, ondersteund door Kapteins even subtiele als waar nodig uitbundige percussie. Niet altijd is het resultaat fraai. Sacksioni en consorten moeten het niet hebben van raggen. Als de snaren open klinken en de warmte van de akoestische gitaren tot zijn recht mag komen, is het werk harmonisch gesproken interessanter. Sacksioni heeft met Kaptein en Roovers wel een goede keuze gedaan. Sebastiaan legt kleuren rondom het gitaargeluid; Digmon vlecht een hechte basis met zijn basnotenspel.
Een compositie als ‘Baglady’ over dakloze vrouwen, die hun hebben en houen rondzeulen in een plastic zak, is daarmee een toonbeeld van melodische schoonheid gepaard gaand aan bluesy grooven. Sterk zijn ook nieuwkomers als ‘Amsterdam Arena’, ‘Metro’ en ‘Roaring City’.
De rode draad vasthouden doet Sacksioni na de pauze niet. Dan is het tijd voor oud solowerk. Niet te versmaden. Want het fingerpicken met baslijnen, akkoordjes en melodietjes is niet voor niets Harry’s specialiteit. ‘Killer Queen’ en ‘I Wish’ nog eens horen is geen straf. Dat geldt ook voor de op Afrika geënte nummers en de Ierse dansen. Met de Big City heeft dat werk niks te maken.
Het zou mooi zijn als Sacksioni erin slaagt lopende de rit enkele extra op de stad georiënteerde stukken te componeren.
De Stentor 10 november 2005