Waar kan hij om lachen? En waarom? Deze week de humor van componist en gitarist Harry Sacksioni.
Waarom lach jij bij het gitaarspelen?
‘Het is puur plezier. Als ik lach, dan beheers ik het. lk hoef niet meer na te denken, de techniek lijkt niet te bestaan, alles lukt, het is los. Dat is een groot geluk: dat je het moment van scheppen weet terug te halen op het podium. Alsofje de akkoorden voor de eerste keer speelt, aloof de muziek weer onder je handen ontstaat. En als de combinatie met de zaal dan ook oke is, ben ik gewoon idioot blij. Het is geen lach van humor, maar wel een lach van bevrijding. Dat raakt elkaar dan weer.’
De Sacksioni’s zijn van origine joden. Zit die humor in jouw dna?
‘Weet ik eigenlijk niet. lk heb misschien meer de humor van een Amsterdams straatschoffie. lk lig wel vaak blauw van joodse witzen hoor. Deze bijvoorbeeld: In de oorlog moest in openbare gebouwen de beeltenis van Adolf Hitler te zien zijn. Ook in theaters. De clown Buziau kwam het podium op het met een levensgroot portret van de Fuhrer. Hij vraagt aan het publiek: ‘Waar zullen we hem ophangen?”Voor het onderuithalen van gezag is humor een meesterlijk middel. Er schiet me een anekdote te binnen. Een Amerikaanse politie-agent komt het land van een Texaanse boer inspecteren. Die boer zegt: ‘Als ik jou was, zou ik niet over de afrastering gaan, daar bij die bomen.’ De agent kijkt hem aan, laat zijn penning zien en zegt: ‘Dit is mijn badge, en deze badge geeft mij de macht om te doen wat ik wil.’ Die boer haalt zijn schouders op. En ja hoor, de agent gaat naar dat stukje land. Even later rent hij als een bezetene terug, achterna gezeten door een dolle stier. Waarop die boer roept: ‘Laat ‘m je badge zien! Laat ‘m je badge zien!”
Om welk striphguur kun jij schateren?
‘Ik lees alles, van Kuifje tot Suske en Wiske, van Guust Flater tot Michel Vaillant. lk lees zelfs de Donald Duck- nog steeds, haha! lk hou toch wel van de subtiele humor van Kuifje. TerwijI Kuifje zelf helemaal geen humor heeft! Hij is een keurige jongen om wie je nooit kan lachen. Maar hij wordt omringd door absolute idioten. Zoals kapitein Haddock. Professor Zonnebloem. Die Bianca Castafiore is ook volslagen geschift. En wat dacht je van Jansen en Janssen, die in Griekenland in klederdracht uit het jaar nul lopen en elkaar complimenteren met het lumineuze idee om ‘onopvallend’ over straat te gaan? Hahahaha!’
Wat was een humoristisch moment bij een optreden?
‘Ik moest een keer optreden voor de koningin. Alles gaat volgens het protocol, he. Als zij de zaal binnen zou komen, moest ik doorspelen. Maar in die zaal zaten alleen maar burgemeesters, wethouders en andere hoogwaardigheidsbekleders. Die beleefd en mondjesmaat klapten. lk dacht: hier kan ik niet tegen, nu ga ik los. lk speelde een nummer waar ik zelfs het moeilijkste publiek mee op de banken kreeg. ‘Precies tijdens dat nummer kwam Beatrix binnen met haar gevolg! Volgens het protocol ging iedereen staan. Ze stond op het middenpad en gaf een knikje naar links en een knikje naar rechts. lk bleef gewoon doorrammen. Stiekem vond ik het een beetje vervelend; krijg ik die zaal eindelijk plat, komt die koningin ’t verpesten! Afijn, zij staat voor me, en wat doet ze? Ze begon heftig te heupwiegen en mee te swingen! Ze vond het te gek! lk zag haar blozen, na afloop juichte en klapte ze. Geweldig toch? lk had haar helemaal van het protocol gespeeld.’
Kon je ook lachen met Rinus Michels?
‘Zeker. Hij was heel straight en consequent, met een doel: kampioen worden. Maar hij had ook on-ge-loof-lijk veel humor. Mijn vader heeft nog met Michels gespeeld bij Ajax. Toen ik bij die club speelde, eind jaren zestig, had ik zijdelings met Michels te maken. Hij zei: ‘Je mot kiezen, jonguh! Gitaar speuluh en foeballe, dat zijn twee top-spor-tuh!’ ‘Michels had niks met het Engelse kick and rush-voetbal, van die lange, hoge ballen naar voren. ‘De lucht is foor de Ka-El-Em’, zei hij dan. Voor een interland tegen Denemarken vroegen journalisten wat hij van de tegenstander kon zeggen. Ze hingen aan zijn lippen en verwachtten een analyse. Michels keek strak en zei: ‘Ze speuluh in het wit.’ Die machtig mooie twinkeling in z’n ogen! Grandioos.’
Is humor voor jou een levensvoorwaarde?
‘Ja. Humor is de enige manier om de zwaarte van het leven weer in balans te brengen. lk ben een positief iemand, maar eh, leven is wel hard werken. Met een lach kun je de boel relativeren. Volgens mij is die balans een gezondheidsding, een natuurwet. lk ga overigens niet op zoek naar een lach. Daarom ben ik waarschijnlijk zo slecht in moppen tappen. Dan staat humor op zichzelf. lk neem de lach mee, in mijn spel, in het dagelijks leven – ik integre& het. Kijk, als je dorst hebt, ben je eigenlijk te laat. Want het is niet de bedoeling dat jouw lichaam vraagt om water. Zo is het ook met humor. Dat is onontbeerlijk. lk ben blij toe.’
PIETER WEBELING
Bron: de Volkskrant, 20 april 2013
Tekst: Pieter Webeling, foto: Linelle Deunk.