door Mischa Beckers. Zeeuwse Courant, woensdag 21 april 2010
Harry Sacksioni, die vrijdagavond optreedt in Nieuw- en Sint Joosland, is een meestergitarist. Hij ontwikkelde een bijzondere gitaartechniek waarbij hij de baslijn, akkoorden én melodie, tegelijkertijd op één gitaar speelt. Wereldwijd beheersen slechts enkelen deze techniek tot in zo’n perfectie.
Al meer dan veertig jaar treedt Sacksioni op. Hij begeleidt en stimuleert veelal jonge gitaristen. Belangeloos zet hij zich in voor ongeneeslijk zieke kinderen. Daarnaast publiceerde hij zijn succesvolle leermethode, De Sacksioni Methode, die al aan haar vierde druk toe is. Vorig jaar werd Sacksioni benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau.
Zijn recente album Adrenaline bevat dertien nieuwe composities. Het enige stuk daarop dat de gitarist niet zelf schreef is Killer Queen van Freddie Mercury. Hoe komen Sacksioni’s composities tot stand? ,,Meestal vindt er een gebeurtenis plaats, of maak ik iets mee dat me opvalt. Voor mij is dat een onbewust proces. Ik blijk de sfeer of atmosfeer gevoelsmatig op te pakken en die direct in klanken om te zetten. Er ontstaat een kleur. Daarbij bedenk ik nooit de melodie. Die ontstaat als vanzelf bij de uit mijn vingers komende harmonieën. Daarom heb ik al vaak de titel van een compositie voordat ik het stuk bedenk.”
Net zo goed kan een toevallige klankkleur tot een nummer leiden. Zo ontstond het titelstuk Adrenaline. ,,Dat speel ik op een Zuid-Amerikaans instrument, de tiple. Dat heeft maar vier hoofdsnaren met elk twee octaven bijsnaren. Daarop zat ik in een winkel zomaar wat te pielen. Ik testte de klank en uit het niets speelde ik zomaar wat het hoofdthema zou worden van die compositie. Geen idee hoe dat kan, maar het gebeurt.”
Ook bij Geland hoort een bijzonder verhaal. Sacksioni heeft vliegangst sinds hij kinderen heeft. Vorig jaar maakte hij weer zo’n ‘vervelende, angstaanjagende’ vliegreis mee en schreef na de landing het stuk. ,,De compositie kent geen enkel angstaanjagend moment of delen waar je mijn angst zou kunnen horen. Integendeel, het werd een volledig sereen stuk. Ik weet dan ook zeker dat ik, ondanks dat ik die vliegtocht in muziek wilde omzetten, onbewust gestuurd ben door de werkelijke reden van mijn vliegangst: mijn liefde voor mijn kinderen. Het is dus eigenlijk een liefdesverklaring aan mijn kinderen geworden.” Het is een mooi voorbeeld van hoe het werkt bij de gitarist.
Sacksioni’s speelstijl, met tegelijkertijd lopende bas, akkoorden en melodie, is bewerkelijk. Vreemd genoeg schrijft hij zijn partijen niet uit maar vertrouwt op zijn uitstekende muzikale geheugen. ,,Het spelen van een lopende bas onder een compositie, zoals bij Stoute Schoenen, is vooral technisch gezien een enorme kluif om de juiste vingerzettingen te bedenken. Om de melodie te blijven horen maar ook de bas een melodie te geven, ontstaan vingerzettingen die tegen alle logica ingaan en die je niet leert tijdens een gedegen opleiding.”
“Die manier van vingerzettinggebruik leg ik duidelijk uit in De Sacksioni Methode”, vervolgt de gitarist. “Veel van wat je eerder leerde is hierbij niet van toepassing. Technisch gezien moet je constant je eigen wiel uitvinden.”
‘Adrenaline’ door Harry Sacksioni, vrijdag 23 april in Theater De Wegwijzer in Nieuw- en Sint Joosland. Aanvang: 20.30 uur.