Harry Sacksioni moet nieuwe elpee aan de man brengen.
Mijn muziek klinkt nu minder elitair
Door: Margriet Hunfeld
UTRECHT (GPD) – De tweede keer dat ik Harry Sacksioni ontmoet (een eerste interview met hem vond plaats in 1978) is bij veranderd. Vooral wat zijn opvattingen betreft; niet in zijn uiterlijk (bij heeft nog steeds de enigszins ruige aanblik die kenmerkend was voor de 60’er jaren).
Sacksioni: "Ik heb de laatste twee jaar geen enkel interview gedaan, omdat ik er elke keer weer, bij het teruglezen, door teleurgesteld werd. Nu, in 1984, ben ik echter genoodzaakt de publiciteit te zoeken, omdat ik anders financieel echt in de rampen kom".
Sacksioni, die er nooit ’n geheim van heeft gemaakt commercie te verafschuwen en altijd duidelijk heeft gemaakt dat hij nooit, omwille van succes of geld concessies zal doen, moet daar nu genuanceerder over oordelen: "Tegenwoordig heb ik mijn eigen bedrijfje. Ik ben weg bij Harlekijn, omdat de financiële middelen te beperkt werden. Dus nu betaal ik alles zelf en doe ik alles zelf. Vreselijk vind ik ’t, ik kan totaal niet tegen het zaken doen, maar ik zal wel moeten. Ik ben min of meer genoodzaakt om op dit moment publiciteit te zoeken voor m’n nieuwe elpee: "Nachtjounaal". Hij begint te lachen: "Te gek eigenlijk, hoor, want de tournee is al achter de rug. ’n Tournee waarmee ik heb quitte gedraaid, succesvol dus, want de bedragen die gemoeid zijn met dergelijke zaken, zijn onvoorstelbaar groot. Dan hoef je maar enkele malen voor halfgevulde zalen te spelen en je zit al dik in de rode cijfers. Dat neemt niet weg dat, ondanks dat de kosten eruit zijn, ik er dus niets aan heb verdiend".
Commercie
Maar de commercie zal bij jou toch altijd een ondergeschikte rol blijven spelen, ondanks financiële problemen?
Sacksioni: "Natuurlijk zal ik nooit bepaalde trucs bedenken, omdat die ’t goed zouden doen bij een publiek. Of, wetende dat een bepaalde compositie van mij goed verkoopt, proberen weer zoiets te bedenken. Dat vind ik oplichterij van de ergste soort.Maar wel moet ik mijn eigen werk nu zien te verkopen en dat doe ik middels de publiciteit. Dat is dus ook ’n vorm van commercieel denken, maar ik kom in ieder geval met een integer product".
Boodschappen
Bij je nieuwe elpee "Nachtjournaal" hoort een filosofie van jezelf. Je muziek wordt verklaard door titels als "Terug op aarde" "Hoogste tijd" en" Wil- loos". Ook een tekst op de hoes, verhaalt over ’n astronaut die ’n half jaar alleen doorbracht op een andere planeet en gelukkig was. Wat bedoel je er precies mee?
Sacksioni: "Ik had de behoefte om het verhaal te vertellen van iemand in een extreme situatie, iemand die de beschikking kreeg over ’n hele grote bol en zich daar pas echt vrij en gelukkig kan voelen. Mijn mening is dat er op deze wereld te veel mensen rondlopen die altijd maar zoeken naar ver geluk en dit denken te vinden op andere planeten. Waarom kan een mens zich niet vrij en gelukkig voelen in dit leven, in deze wereld met de dagelijkse dingen? Waarom zou je je gaan zitten ergeren aan het feit dat je boodschappen moet doen en dat je elke ochtend om half acht met de bus naar je werk moet?In mijn muziek laat ik de man, die de helft van zijn leven hangend doorbrengt voor de tv, letterlijk het trapje missen om terug te komen op aarde: hij valt dood. Ik probeer daarmee te zeggen dat veel mensen liever voor een langzame dood kiezen dan dat ze actief in het leven willen staan. Ik krijg erg veel brieven van mensen (als ik ’n tournee heb gedaan zijn ’t er wel 80 tot 100 per maand) en daar haal ik die dingen uit. Vooral ’t gegeven dat mensen vluchten. Ze worden bijvoorbeeld niet actief, wanneer ze iets zien of horen dat ze goed vinden. Ze doen daar niets mee, terwijl ik juist aan mezelf merk hoe inspirerend ’t werkt om van een ander iets heel moois te horen".
Oorlog
Enkele teksten op je elpee worden gezongen door Raymond van het Groenewoud. Vind je hem goed?
Sacksioni: "Ja, zoals je weet is het euvel van goede muzikanten dat ze niet kunnen zingen. Ik zing dus echt vals. Daarom zocht ik een zanger die me aansprak en dat is Raymond zonder meer. Niet alleen omdat hij een goede stem heeft, maar ook omdat zijn intentie helemaal past bij die van mij. Hij houdt, net als ik, van voetbal. (Bij mij was ’t vroeger zo dat ik kon kiezen tussen een voetbalcarrière en een loopbaan als gitarist. Uiteindelijk heb ik dus voor dat laatste gekozen).Raymond vindt bovendien ook dat je de dingen die je leuk vindt vooral moet doen op een manier dat ze ook leuk blijven: dus niet, koste wat het kost, altijd maar achter het geld verdienen aanrennen. Optreden is leuk, maar dus niet te vaak"
Het titelnummer "Nachtjournaal" is een collage van je dromen.
Sacksioni: "Ja, je zou kunnen zeggen van mijn eigen nachtjournaals, waar ik mijn dromen overheen heb laten komen. ’n Juichend stadion, internationale flarden van dingen die mij interesseren, maar vooral: de oorlog. ie kunt mij een indirect slachtoffer van de Tweede Wereldoorlog, noemen, want ik droom elke nacht van die oorlog. Ik kom uit een joodse familie, maar heb zelf de tijd tussen’40-’45 niet meegemaakt, want ik ben geboren in 1950. Dat neemt niet weg dat mijn moeder mij er veel over heeft verteld. Op mijn allereerste elpee staat dan ook een compositie over mijn moeder die me verhaalde van de vliegtuigen waaruit de witte stipjes (de bommen) vielen". Hij pauzeert even en schenkt mij thee in: "Je moet nu niet denken dat mijn muziek verschrikkelijk zwaarmoedig is geworden. Ik heb ook een compositie als "Vrouwentongen" geschreven, juist om dat tegenwicht te geven. Een stuk met veel nootjes, achteraf heb ik de naam ervoor bedacht. Ik vind namelijk dat vrouwen heden ten dage ongelofelijk oraal (of bedoelt hij verbaal?, red.) naar voren komen".
Snappen veel mensen nu waarover je muziek gaat. louw uitleg bij je muziek lijkt haast onontbeerlijk
Sacksioni: "Nee, de meeste mensen kunnen de instrumentale muziek niet snappen, omdat ’t voor meerdere uitleg vatbaar is. ’t Is bovendien een gevoelsgegeven en geen intellectueel gegeven. Daarom vind ik dat ik eigenlijk zo min mogelijk uitleg moet geven, hoewel ik wel die behoefte heb om me gevoelsmatig uit te drukken".
Je hebt je heel duidelijk vernieuwd in je muziek. Het is sterkere muziek, er zit meer ritme in. Sacksioni: "
Ja, dat klopt. Het heeft te maken met ’t gebruik van een elektrische gitaar. Dat vraagt een ander soort techniek en zodoende kom je op een andere weg. Ook krijg ik steeds beter de materie onder de knie, ik weet nu wat ik kan. Bovendien komt mijn muziek nu wat minder afstandelijk over, het is wat sneller geworden, minder elitair dan mijn muziek met een akoestische gitaar".
Na je verhaal, in ’t begin, over de economische kant van je bestaan, een laatste vraag: zit je nu financieel aan de grond?
Sacksioni, lachend: "Welnee, daarvoor heb ik te veel muziekboeken geschreven die nog altijd goed worden verkocht. Gelukkig hoef ik ook niet het zakelijke te laten prevaleren boven het artistieke, ik zit nog steeds in de situatie dat ik kan doen wat ik wil en dat is voor een muzikant in deze tijd al heel wat. Maar dat ik voorzichtig moet zijn, nu ik mijn eigen zaakje run, ja, dat is zonder meer een feit".