Harry schrijft – ‘Openlucht-optreden Middachten’

Het buitenoptreden in de schitterende omgeving van Kasteel Middachten in De Steeg, is alweer voorbij. Vorig jaar zou ik daar gespeeld hebben maar moest het afzeggen omdat de pijn in mijn rechterhand vanwege artrose, mij belette om te spelen. Maar nu kon ik het dus gelukkig ‘goedmaken’. Zo’n vierhonderd mensen waren aanwezig. Zittend op stoeltjes of liggend in het gras. Prachtig beeld.

Toen ik ’s morgens om acht uur wegreed hield ik mijn hart vast wat betreft het weer. Grote wolkenvelden hielden de zon weg en de wind was vrij stevig. Maar naarmate ik richting het oosten kwam zag het er steeds vriendelijker uit en toen ik om precies negen uur bij de kasteeltuinen aankwam brak letterlijk de zon door!

De soundcheck liep helaas niet vlekkeloos vanwege een monitor die niet wilde meewerken. De technicus was daar nog steeds mee bezig toen de eerste mensen al plaats namen. Het lukte hem niet om het in orde te krijgen. Niet bepaald een prettige aanloop als je bedenkt dat een monitorgeluid van het grootste belang is om een goede voorstelling te spelen… Maar, dacht ik, als het André Kuipers lukt om na een drie uur durende hobbelende achtbaan-achtige terugtocht uit de ruimte en een letterlijk knallende landing, lachend uit zijn ruimtecapsule te komen, dan moet een optreden met een tegensputterende monitor toch helemaal te overwinnen zijn… En dat gebeurde ook. In mijn achterhoofd houdend dat het geluid voor het publiek wél goed was, speelde ik een heerlijk optreden. Neem daarbij een grandioos publiek, prachtig zingende merels tijdens de wat stillere nummers, een bijna constant aanwezige zomerzon en je zou bijna wensen iedere dag zo’n ochtend optreden te hebben!

Oh ja, en nog excuus aan het klarinet orkest dat daar ’s middags optrad. Na afloop van mijn optreden was het aantal mensen dat de cd While my guitar gently weeps wilde laten signeren zo groot, dat de aanvangstijd van hun optreden redelijk verlaat moest worden…

Foto’s: Vincent van Kleef