Op zaterdag 13 mei zouden Paul van Vliet en ik voor de derde keer binnen twee jaar, samen een benefietoptreden verzorgen in en voor museum Nic Jonk in Grootschermer. Wij beiden dragen dit museum een warm hart toe, niet alleen omdat er prachtige beelden en schilderijen van Nic Jonk staan en hangen, maar ook omdat dit museum geen subsidie krijgt en het vooral moet hebben van persoonlijke initiatieven en giften.
Zoals inmiddels landelijk bekend, is Paul plotseling overleden.
Ik ken Paul al vanaf mijn 20ste, uit de periode dat ik met Herman van Veen speelde. Bij een van die eerste ontmoetingen kwam ter sprake dat ik een speciale akoestische Martin gitaar zou willen hebben, maar dat die gitaar zo duur was (en nog steeds is), dat ik het voorlopig wel op mijn buik zou kunnen schrijven om die aan te kunnen schaffen. ‘Maar Harry, een goede muzikant moet toch op de beste spullen spelen?’ zei Paul. ‘Ja, maar dit gaat voorlopig ver boven mijn budget. Daar moet ik nog heel lang voor sparen.’ Tot mijn grote verbazing zei Paul toen ‘Dan wil ik hem wel voor je betalen’…
Ik was even helemaal uit het veld geslagen. Wat een bijzonder en lief aanbod!
Hoewel ik deze geste heb afgeslagen, omdat ik op het standpunt stond dat ik er zelf hard voor moest zien te werken, was het meteen wel duidelijk voor me wat een genereus karakter Paul had. En dat vriendelijke en empathische karakter is een leven lang bij hem gebleven.
In de geest van Paul hebben het museum en ik besloten het optreden van 13 mei door te laten gaan, maar nu dus als soloprogramma, dat ik in z’n geheel zal opdragen aan deze lieve, intelligente en talentrijke man.
Paul, je bent voor heel Nederland een groot cabaretier geweest en voor mij persoonlijk een groots en warm mens.
Rust zacht.