Harry Sacksioni, de legendarische gitarist van Nederlandse bodem, trad 5 november j.l. op in theater De Speeldoos in Vught. Dit optreden vond plaats in het kader van zijn theatertour Adrenaline, ter ere van zijn gelijknamige nieuwe album. Sacksioni, bij de meeste mensen wellicht bekend als gitarist bij Herman van Veen, heeft sinds de jaren 70 zijn leven in het teken van de muziek gezet. Inmiddels heeft hij niet minder dan 32 soloalbums en een gitaarmethode op zijn naam staan. Gezien zijn leeftijd en die van zijn eerste platen, is het dan ook niet verbazingwekkend dat ik met mijn zeventien jaren onder de jongste bezoekers van het optreden kan worden geschaard.
Harry Sacksioni weet (waarschijnlijk door zijn vele jaren als bekend gitarist) precies hoe hij het publiek op zijn gemak moet laten voelen. Op het podium brengt hij een grote mengeling van zijn nieuwe en zijn oude muziek, en bovendien een mooi stel covers van andere artiesten. Behalve dat heeft hij ook een bijzondere manier van op het podium staan. De grappen die hij maakt worden mét het publiek gemaakt, in plaats van tegen het publiek en het is duidelijk dat men dit in de zaal weet te waarderen.
Hij steunt niet enkel op het feit dat de mensen zijn muziek kennen, maar besluit de voorstelling theaterwaardig te maken. Dit doet hij door zijn gitaarspel af te wisselen met anekdotes uit zijn persoonlijke- en zakenleven die regelmatig betrekking hebben op het schrijven van zijn muziek. Hiermee luidt hij het gros van zijn nummers in, zodat voor het publiek duidelijk is wat deze nummers voor hem betekenen.
Ik durf makkelijk te zeggen dat de muziek die Harry Sacksioni maakt tijdloos is. Het lijkt mij zelfs niet onredelijk te veronderstellen dat de meeste mensen die genieten van zijn muziek het hiermee eens zullen zijn. Helaas werd in de voorstelling toch de nadruk gelegd op het oudere publiek, dat duidelijk werd gezien als de doelgroep. Impliciet werd aangenomen dat het publiek beschikte over kennis van de oudere artiesten en groepen, die helemaal niet bekend hoeven te zijn bij de jongeren onder het publiek. Toch wist Sacksioni de voorstelling wel interessant te houden.
Ook de jongeren die aanwezig waren, zaten in de zaal om Sacksioni’s gitaarspel en daar was absoluut niets op aan te merken. Soms improviserend, soms tot in de uiterste puntjes gecomponeerd weet de man toch altijd een gevoelige snaar te raken bij een muziekliefhebber.
Al met al is een voorstelling van Harry Sacksioni een plezier om naar te kijken. Het is duidelijk dat hij podiumervaring heeft opgedaan door de jaren heen, dus hij weet hoe hij een publiek moet vermaken. Hij komt over als een sympathieke man die zich niet distantieert van zijn publiek, maar juist probeert het publiek zich met hem te laten identificeren. Vooral voor de oudere bezoeker van zijn show doet hij dit met verve, omdat voor deze mensen alle referenties naar muziek zo klaar zijn als een klontje. Voor de jongeren zijn deze opmerkingen soms iets moeilijker te bevatten, maar uiteindelijk zal blijken dat de avond toch goed is besteed. Harry Sacksioni is een podiumdier.
Meike van Roessel
17 jaar
student Media & Cultuur
Bron: Website De Kom