Pien Koome
Voor zijn nieuwe programma City! heeft gitarist Harry Sacksioni twee gastmuzikanten uitgenodigd. Daarnaast tourt hij nog met een solovoorstelling langs theaters en verzorgt hij workshops en masterclasses. Donderdag 16 februari staat hij in de Agnietenhof in Tiel.
Amsterdam
“Ben ik geboren. Mijn vader had een sigarenzaak in de Rijnstraat. Soms hielp ik hem in de winkel. Ook stond ik wel eens in de fotozaak van mijn oom. Mijn ouders leven nog steeds, ze wonen ook nog altijd in Amsterdam. De enige zus die ik heb, woont in Spanje. Zij schildert. Gek eigenlijk, want we komen absoluut niet uit een creatief gezin.”
Ajax
“Mijn jongensdroom. Als kind bleek ik talent te hebben voor voetballen. Toen ik elf jaar was, werd ik aangenomen bij de pupillen van Ajax en op mijn vijftiende speelde ik bij de A-junioren. Toch heb ik in die periode voor de muziek gekozen. Dat moment vergeet ik nooit. We speelden tegen Volendam en Rinus Michels kwam kijken. De meest talentvolle spelertjes kregen een contract. Op een gegeven moment speelde iemand de bal tussen mijn benen door. Afschuwelijk om mee te maken. Op dat moment besloot ik ‘het wordt muziek’. Later bleek trouwens dat die ander Arnold Mühren was. Eigenlijk ben ik hem nog steeds dankbaar.”
Lienden
“Woon ik al meer dan dertig jaar. Heerlijk, ik zou niet meer permanent in een grote stad willen wonen. Ons huis staat echt in het open veld, niet eens in het dorp. Ik reis heel veel, voor optredens ben ik de hele wereld al overgetrokken. Grote steden vind ik te gek, maar de Betuwe is voor mij echt thuiskomen. Ik voetbal hier trouwens nog steeds, gewoon bij FC Lienden. Hartstikke lekker is dat.”
Gitaar
“Kreeg ik op elfjarige leeftijd in handen. Eigenlijk best laat, maar ik had me helemaal op sport gestort. Vanaf het eerste moment was ik verkocht. Ik heb slechts één jaar les gehad, Toen stierf mijn leraar en heb ik het verder allemaal zelf uitgezocht. Wel heb ik veel van die man geleerd, bijvoorbeeld hoe je zes noten voortdurend in een andere volgorde kunt zetten. Dat was voor mij ook het begin van zelf componeren.”
Composities
“Ik componeer vanaf mijn dertiende. Sommige nummers blijven me altijd bij. Zoals Meta Sequoia, dat schreef ik op mijn zestiende. Zes jaar later speelde ik het in Carré en de zaal ging plat. Nu wordt het nog steeds door iedereen gespeeld. Ik probeer wel altijd bij een nieuwe compositie iets toe te voegen wat ik technisch nog niet eerder hab gedaan. Daarnaast prop je in al je werk natuurlijk ook je levenservaring. Het is mooi om daar uit te kunnen putten.”
Boek
“Een tijdje geleden ben ik begonnen om alle anekdotes uit mijn leven eens op te schrijven. Vanaf het voetbal tot aan het heden. Het komt in september uit en heet ‘Dat kunnen ze allemaal wel zeggen’. Dit zei een agent ooit eens tegen mij toen ik in België in de file stond voor mijn eigen concert en wanhopig riep dat ik Harry Sacksioni was en er door wilde.”
City!
“De nummers voor mijn nieuwe theatervoorstelling gaan over de steden waar ik geweest ben. De grote stad is altijd een inspiratiebron. Van mediterrane en swingende steden tot aan treurige zwervers in een stad. Vooral in muziek kun je verschillende sferen geweldig weergeven. Ik sta samen met Digmon Roovers, die bas op de gitaar speelt en met percussionist Sebastiaan Kaptein op het podium. Heel erg inspirerend.”
Lesgeven
“Heb ik altijd geweigerd. Daar heb ik totaal geen zin in en bovendien ook het geduld niet voor. Ik wordt al chagrijnig als iemand één vinger verkeerd neerzet. Wel ben ik de Sacksioni-methode aan het schrijven. Die hoop ik dit najaar af te hebben, gelijk met het boek.”
Hoogtepunt
“Eén hoogtepunt heb ik niet. Het klinkt misschien stom, maar ik zie mijn leven als een hoogtepunt. Ik ga nooit ergens achteraan en wellicht mis ik daardoor dingen, maar bij mij komt het zoals het komt. Daar voel ik me het lekkerst bij. En tot nu toe heeft dat genoeg opgeleverd.”
De Gelderlander 09 februari 2006]