Uit met… Harry Sacksioni
Rieke Veurink
Een beetje amateurgitarist luistert oeverloos naar Harry Sacksioni om precies uit te fiegelieren hoe je een baslijn, begeleidingslijn en melodielijn tegelijk kunt spelen. Reden voor Sacksioni om er een boek over te maken:De Sacksioni Methode. Daar is de muzikant hartstikke druk mee. Net als met de voorbereidingen voor zijn optredens. Morgen begint zijn solotournee. En in december gaat Sacksioni de theaters af om samen met aanstormend talent te spelen. Gaat hij nog wel uit? En wat zijn zijn favorieten?
Restaurant
“Ik ga vaak uit eten. Sowieso voor optredens. Dan vraag ik aan technici in een theater waar ik een beetje lekker kan eten. Meestal zoek ik een Thai. Wat ik echt probeer te vermijden zijn Chinese restaurants. Vroeger kwam ik daar vaak. Nu vind ik het allemaal hetzelfde smaken. Studentencafés zijn ook prettig. Ik eet tegenwoordig niet zoveel vlees meer. Maar op de een of andere manier kun je in studentencafés vaak erg goede pepersteaks krijgen. Ik woon in Lienden. Als ik privé ga eten, dan ga ik meestal naar Dunya in Wageningen. Het ziet er daar niet uit, haha. Maar ze serveren echt overheerlijk eten. Een combinatie van Indiaas en Surinaams. Echt een overflow aan culturen. Chic eten doe ik bij de Portugees Sal do Mar in Rhenen. Dat is een heel goed restaurant. Het is niet goedkoop. Maar erg goed.”
Café
“Ik kom nooit meer in cafés. Ik haat rook. Dat is de reden. Vroeger speelde ik op een hoog niveau biljart. Ik heb nog bij de Koninklijke Nederlandse bond gespeeld. Om die reden kwam ik natuurlijk veel in cafés. De Vriendschap in Utrecht en zo. Sinds ik kinderen heb helemaal niet meer. Ik heb het ook veel te druk. Na een optreden wil ik nog wel eens iets drinken in de bar van een theater. Dan komen er mensen die een handtekening of cd willen. Erg gezellig. Vaak gaan de jongens daarna nog de stad in, Maar dan houd ik het voor gezien.”
Theater
“Ik ben net zoals negen van de tien Nederlanders een groot liefhebber van cabaret. Najib Amhali, Diederik van Vleuten en Erik van Muiswinkel. Ze zijn allemaal erg geestig. Bij Harry Jekkers heb ik een keer huilend het theater verlaten. Hij had een prachtig lied over zijn gestorven vader. En onlangs ben ik met de kinderen naar Doe Maar de musical geweest. Je snapt het niet. Mijn dochter is twaalf, mijn zoontje acht. En plotseling vinden ze Doe Maar leuk vinden. Tja, dan moet je ook naar de musical. Die was vreselijk goed.”
Bioscoop
“Dáár ben ik lang niet geweest. De laatste keer was met de kinderen. Ratatouille heette die film. Over een stel muizen dat een Frans restaurant overneemt. Erg leuk. Vroeger kwam ik er erg vaak. Ik wist alles van acteurs. In welke films ze hadden gespeeld, hun hele cv. Vooral van De Neiro en Meryl Streep. Daar was ik fan van. Maar sinds het dvd-tijdperk kom ik nauwelijks meer in de bioscoop. Dvd’s kijken we meestal ook met het hele gezin. Maar als je om drie uur ’s nachts thuiskomt van een optreden, denk je niet: ik druk er nog eens even een dvd’tje in.”
Museum
“Ik ben laatst in het Joods Verzetsmuseum geweest en in het Kröller Müller. Allebei heel erg de moeite waard. Net als het Rijksmuseum trouwens. Meestal gaan we samen met de kinderen. Ik ben natuurlijk weinig thuis. Daarom mogen onze kinderen allebei ieder jaar drie activiteiten uitzoeken die ze graag met me willen doen. Twee in het binnenland, één in het buitenland. Zo ben ik met mijn dochter dit jaar vier dagen in Parijs geweest. Natuurlijk bezoeken we dan ook musea.”
Vakantieland
“Spanje. We hebben daar een dorpje ontdekt, waar ik verder niks over ga vertellen, want dan is precies weg wat we zo waarderen: de rust. We vinden daar alles prettig: cultuur natuur. Het is in de buurt van Barcelona. Daar zijn mijn vrouw en ik sowieso heel graag. Je kunt de binnenlanden in, dorpjes en musea bezoeken. Maar je hebt er ook een prachtig strand. Kun je wel vierhonderd meter de zee in, en dan is het nog niet echt diep. Ideaal voor de kinderen. We hebben er geen eigen huis hoor. We huren gewoon ieder jaar hetzelfde huisje, omdat dat huisje erg naar ons zin is. Vorig jaar zijn we ter afwisseling naar Italië geweest. We vonden het verschrikkelijk. Gek hè?”
Stad in Nederland
“Utrecht. Ik ben van oorsprong een Amsterdammer, maar daar heb ik niks meer mee. Utrecht is een klein stadje en een groot dorp. En het is een studentenstad. Dat maakt de sfeer erg prettig en het uitgaansleven aantrekkelijk. Ik houd niet van accenten. Als je bijvoorbeeld plat Amsterdams hoort, vind ik dat vreselijk. Maar het Utrechtse accent vind ik aangenaam. Het heeft iets volks, en er zit altijd humor in.”
Plek om te zijn
“Dan blijf ik thuis. In de studio of in de serre. Ik heb vanuit mijn serre een prachtig uitzicht over de Utrechtse heuvelrug. Ik zie koeien, schapen, landerijen. Dat biedt zoveel rust in hectische tijden. Dat is ook wel de reden dat ik hier ben komen wonen. Ik woon buitenaf. Ik heb geen buren vlak naast me. Die rust is heerlijk. Vooral in de serre. Ik lees hier m’n krant en ik componeer hier. Dat is elke dag weer weelde.”
De Gelderlander 05 oktober 2007